-
1 door elkaar gooien
défaire door herhaalde rectifier, redresser -
2 in wanorde brengen
défaire -
3 ongedaan maken
défaire -
4 uit elkaar halen
défaire, dérouler -
5 uit elkaar nemen
défaire, dissocier -
6 ontdoen
1 [+ van][vrijmaken] défaire (de)♦voorbeelden:II 〈wederkerend werkwoord; zich ontdoen〉1 [+ van][van de hand doen; zich losmaken van] se défaire (de)2 [+ van][uit de weg ruimen] se débarrasser (de)♦voorbeelden: -
7 kwijtraken
-
8 losdraaien
-
9 loswinden
ww -
10 afhalen
1 [in ontvangst nemen] retirer2 [(iemand) gaan halen] aller chercher (qn.)3 [van zijn plaats verwijderen; van iets ontdoen] enlever♦voorbeelden:ze hebben hem van de tribune afgehaald • ils l'ont fait descendre de la tribune〈 figuurlijk〉 iemand van iets afhalen • dissuader qn. de faire qc. -
11 afschaffen
-
12 afwennen
1 déshabituer (qn.) de (qc.)♦voorbeelden:iemand het roken afwennen • désaccoutumer qn. du tabaczich het gokken afwennen • se guérir de sa passion du jeu -
13 afwerpen
1 [afdoen] enlever2 [van zich werpen] rejeter3 [voortbrengen, opleveren] produire4 [naar beneden werpen] jeter en bas♦voorbeelden:1 een gevoel van ongerustheid niet van zich kunnen afwerpen • ne pas pouvoir se défaire d'un sentiment d'inquiétudeeen mantel afwerpen • enlever (négligemment) un manteau→ link=masker maskereen ongewenste bezoeker de trap afwerpen • jeter un visiteur indésirable en bas de l'escalier -
14 bedden afhalen
bedden afhalen -
15 de voering uit een jurk tornen
de voering uit een jurk tornen -
16 een gevoel van ongerustheid niet van zich kunnen afwerpen
een gevoel van ongerustheid niet van zich kunnen afwerpenDeens-Russisch woordenboek > een gevoel van ongerustheid niet van zich kunnen afwerpen
-
17 een veter uit de knoop halen
een veter uit de knoop halen -
18 helpen
1 [algemeen] aider2 [verzorgen] soigner3 [bedienen] servir4 [castreren, steriliseren] couper♦voorbeelden:God zal me helpen! • que Dieu me vienne en aide!iemand iets helpen dragen • aider qn. à porter qc.ik help het je hopen • je le souhaite autant que toiik zal het u helpen onthouden • je vous y ferai penserzich weten, zien te helpen • savoir se débrouillerbroers moeten elkaar helpen • on doit s'aider entre frères et soeurswij zijn op de wereld om elkaar te helpen • on doit s'aider les uns les autreshet helpt niet, je moet mee • il n'y a rien à faire, tu viens aussiwat helpt het of je hem beklaagt? • à quoi bon le plaindre?zich(zelf) helpen • se tirer d'affaire (tout seul)ik zal hem er wel door helpen • je vais le tirer d'affaireiemand er weer bovenop helpen • remettre qn. sur piediemand ergens vanaf helpen • aider qn. à se défaire de qc.; 〈 ironisch〉 aider qn. à finir qc.wie helpt mij aan een tweedehands fiets? • qui m'aide à trouver un vélo d'occasion?kun je mij aan honderd gulden helpen? • tu peux me prêter cent florins?iemand aan iets helpen • procurer qc. à qn.iemand over de grens helpen • aider qn. à passer la frontièredat helpt tegen hoofdpijn • c'est bon contre le mal de têteiemand uit zijn jas helpen • débarrasser qn. de son manteauhelp! • au secours!welke specialist heeft u geholpen? • quel spécialiste vous a soigné?3 kan ik u helpen? • que désirez-vous?wordt u al geholpen? • on s'occupe de vous?ik kan het niet helpen • je n'y puis rieniets niet kunnen helpen • ne rien pouvoir à qc. -
19 iemand ergens vanaf helpen
iemand ergens vanaf helpenaider qn. à se défaire de qc.; 〈 ironisch〉 aider qn. à finir qc. -
20 iemands reputatie omlaag halen
iemands reputatie omlaag halendéfaire la réputation de qn.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
défaire — [ defɛr ] v. tr. <conjug. : 60> • desfaire 1080; de dé et faire I ♦ V. tr. 1 ♦ Réduire (ce qui était construit, assemblé) à l état d éléments. Défaire une installation. ⇒ démonter. Défaire un mur, une cloison. ⇒ abattre, démolir, renverser … Encyclopédie Universelle
défaire — DÉFAIRE. v. a. (Il se conjugue comme Faire.) Détruire ce qui est fait. Faire qu une chose ne soit plus ce qu elle étoit. Ce que l un fait, l autre le défait. Un noeud qu on ne peut défaire. Défaire un mariage. Défaire un marché. Alexandre ne… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
défaire — (dé fê r ), je défais, tu défais, il défait, nous défaisons, vous défaites, ils défont ; je défaisais ; je défis ; je déferai ; je déferais ; défais, qu il défasse, défaisons, défaites, qu ils défassent ; que je défasse, que nous défassions ; que … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
DÉFAIRE — v. a. (Il se conjugue comme Faire. ) Détruire ce qui est fait, changer l état d une chose de manière qu elle ne soit plus ce qu elle était. Pénélope défaisait, la nuit, l ouvrage qu elle avait fait le jour. Ce que l un fait, l autre le défait. Un … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
DÉFAIRE — v. tr. Modifier l’état d’une chose de manière qu’elle ne soit plus ce qu’elle était. Pénélope défaisait, la nuit, l’ouvrage qu’elle avait fait le jour. Ce que l’un fait, l’autre le défait. Alexandre, ne pouvant défaire le noeud gordien, le coupa … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
défaire — vt. ; fatiguer, ravager // décomposer défaire par la douleur ou la maladie, (ep. surtout d un visage) : DÉFÉRE (Albanais 001, Annecy, Thônes, Villards Thônes), défâre (Chambéry 025, Cordon 083, Saxel), C. => Faire. E. : Détricoter, Enlaidir,… … Dictionnaire Français-Savoyard
Défaire — III гр., (avoir) P.p.: défait 1) Разрушать, разбивать, разделять 2) Разгромить, разбить наголову Présent de l indicatif je défais tu défais il défait nous défaisons vous défaîtes i … Dictionnaire des verbes irréguliers français
se défaire — ● se défaire verbe pronominal être défait verbe passif Cesser d être (construit, organisé, rangé, établi, etc.) : Sa coiffure est défaite. Se détacher : Ma broche se défait sans cesse. Se troubler profondément, s altérer, se décomposer : Un… … Encyclopédie Universelle
s'entre-défaire — entre défaire (s ) (an tre dé fê r ) v. réfl. Se défaire l un l autre. ÉTYMOLOGIE Entre, et défaire. SUPPLÉMENT AU DICTIONNAIRE ENTRE DÉFAIRE. Ajoutez : HIST. XVIe s. • On peut dire que l art et l experience de nous entredesfaire, entre… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Se défaire d'une habitude — ● Se défaire d une habitude ne plus l avoir, la perdre … Encyclopédie Universelle
défaite — [ defɛt ] n. f. • 1415; autre sens 1266; aussi « action de se débarrasser » et « excuse, mauvaise raison » XVIIe; de défaire 1 ♦ Échec subi par une armée; perte d une bataille. ⇒ échec, revers. Une défaite écrasante. Essuyer, subir une défaite.… … Encyclopédie Universelle